In de wandelgangen van Pieter Aafjes wordt gezegd dat klarinettiste Nancy Ploeger ongeveer acht jaar actief is geweest voor de commissie Middenorkest. Best een lange periode. Deze maand neemt Nancy afscheid van de commissie, maar zeker niet van ons orkest. Alhoewel ze ook al een tijdje speelt bij Kunst & Vriendschap in Maurik. Tijd voor een gesprek over haar ervaringen, haar muzikale roots en de toekomst van het Middenorkest. Joyce de Wit, lid van de commissie blikt op deze plek ook terug op de samenwerking met Nancy en kijkt vooruit naar nieuwe, zeker nog uit te voeren plannen.
Door Gerben Jansen
Wat vind je echt goed aan die periode en wat is in jouw ogen jammer geweest? “Wat ik echt goed vond en nog steeds vind, is dat we steeds op zoek blijven naar leuke projecten en concerten om te geven met steeds een wisselende inhoud. Wat ik jammer vind is dat een tijdje maar weinig mensen zin hadden om zich in te zetten om commissie werk te doen. Gelukkig is dat nu veranderd.”
Waar ben je zelf het meest trots op uit de afgelopen jaren? “Dat we ook met maar 2 commissieleden toch heel fijn konden werken en mooie concerten neer konden zetten, door met projectgroepen te werken. Daar had ik aan Joyce ook een hele fijne, hardwerkende en trouwe partner.”
Joyce, nu jouw naam is genoemd, waar mag Nancy volgens jou trots op zijn na deze lange periode in de commissie? “Lastig om een specifieke prestatie ofzo aan te wijzen, het is gewoon een hele prettige teamplayer, een heel fijn persoon om mee samen te werken. Lekker praktisch en flexibel. En altijd het hoofd koel, ook onder stress. En niet te vergeten fijn gevoel voor humor. Nooit te beroerd voor een spontaan feestje.”
Terug naar jou Nancy, kom je eigenlijk uit een muzikaal gezin? “Ik kom niet uit een enorm muzikaal gezin. Mijn ouders zijn pas met zingen in een koor gestart, toen ik dat al langer deed. Wel heb ik verschillende ooms die vroeger ook bij een muziekvereniging zaten. Ik heb nu wel zelf een heel muzikaal gezin. Mijn man Emiel is slagwerker geworden, mijn zoon Hugo speelt ook (es-)klarinet en Els, mijn dochter, weet het nog niet zeker. Maar ze denkt aan dwarsfluit en wil later zangeres worden.”
Je bent zowel in je werk met muziek bezig als ook in je vrije tijd. Wat is voor jou het verschil? “Ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt, haha. In mijn werk als muziektherapeut is de muziek echt een middel. Het is heel anders dan spelen in een orkest. Ik maak ook gebruik van veel zang met eigen gitaarbegeleiding en ook allerlei andere muziekinstrumenten. De bedoeling is om gestelde doelen te halen met de muziek.”
Speel je trouwens wel eens vals? “Hoge noten zijn nog een echte uitdaging. Daarom ben ik wel blij met mijn plekje op de eerste klarinet, zodat ik daar aan kan werken.” Joyce vindt dat Nancy “gewoon een fijne instelling” als muzikant heeft en niet vals speelt. “Nancy blijft cool en heeft lef,” zegt Joyce over haar. “Dus, ook al is het allemaal niet perfect, gewoon lekker spelen. Jezelf niet te serieus nemen, maar plezier voorop!”
Straks ben je sinds lange tijd weer gewoon lid van Middenorkest, hoe voelt dat? Nancy: “Best wel vreemd. Ik veer toch gauw op, omdat ik dan van alles bedenk dat nog geregeld moet worden als je ergens weer een opmerking hoort. Dat hoeft straks niet meer.”
Wat wens je de vereniging en het Middenorkest toe in de komende jaren? “Ik hoop dat we als orkest ons enthousiasme voor de muziek en de vereniging kunnen overbrengen naar andere mensen en zo nieuwe leden kunnen krijgen. Maar vooral dat ons plezier en onze verbondenheid met elkaar mag blijven.”
Tot slot, nog even naar jou, Joyce. Jij gaat door in de commissie Middenorkest. Welk toekomstplan, dat Nancy en jij samen hadden bedacht, moet zeker worden uitgevoerd? “Met de hele vereniging naar de Rasteder Musiktage. Oh…. en mag er nog één: een flashmob!!!”
Tijdens de eerste repetitie van het Middenorkest na de lockdown nemen we persoonlijk afscheid van Nancy als lid van de commissie.
Comments